Historia Orla cz.1

Pierwsze ślady osadnictwa na terenie Orla odkryto na początku XX wieku i pochodziły one ze środkowej epoki kamienia (tzw. mezolitu, ok. 8000-4200 p.n.e.) i stanowi jedno z najstarszych odkrytych pozostałości bytowania człowieka na terenie Pomorza Gdańskiego. Na ślady natrafiono podczas kopania marglu łąkowego na głębokości około 1,5 metra pod warstwą torfu. Była to osada kultury maglemosko-kundajskiej, zajmowała niewielki półwysep wrzynający się od wschodu w głąb Jeziora Orle.

Ryc.1 Lokalizacja osady mezolitycznej

W osadzie odkryto harpun i dłuto kościane oraz rogi jelenie ze śladami obróbki, co świadczy o fakcie, iż mieszkańcy trudnili się rybołówstwem i łowiectwem oraz zbieractwem w okolicznych lasach.

Ryc.2 Dłuto i harpun z osady mezolitycznej

Po drugiej wojnie światowej w północno-zachodniej części Orla znaleziono znaczne ilości drobnych narzędzi krzemiennych, co potwierdza istnienie na tym terenie osady mezolitycznej.

Ryc.3 Pozostałości osady palowej z przełomu epoki brązu i żelaza

Na przełomie epok brązu i żelaza na terenie ziemi wejherowskiej rozwija się osadnictwo ludności zaliczanej do grupy kaszubskiej kultury łużyckiej. Najlepiej zbadaną osadą jest osada palowa w Górze-Orlu, która nawarstwiła się na stanowiskach mezolitycznych i neolitycznych. Odkryto tu resztki konstrukcji drewnianych po palach, na których wznosiły się domy lub szałasy. Zarówno położenie osady jak i obecność inwentarza ruchomego sugerują, że użytkowała ją ludność kultury łużyckiej, trudni?ca się rybołówstwem. Niezbyt silna konstrukcja osady każe domyślać się, iż posiadała ona raczej charakter czasowego schronienia na czas połowów, przy czym stałe siedziby mogły mieścić się w pobliżu, na lądzie. W osadzie odkryto fragmenty ceramiki, czerpaki, sierp brązowy, wiosło, narzędzia do skrobania ryb, kilka łodzi dłubanek i kilka przedmiotów o nieznanym przeznaczeniu.

Fragment tekstu: Jacek Macholl "Plan odnowy miejscowości Orle Plan rozwoju sołectwa w latach 2008-2010".